U ziet, de weblog is in een nieuw jasje gestoken. Ik wilde een nieuw blog schrijven, logde in, en bedacht me dat ik wat dingen aan het uiterlijk van de website wilde veranderen en voor ik het wist haalde ik de boel overhoop en was ik een paar dagen bezig. De bewuste blog bestaat dus nog niet, wel het verhaal over de nieuwe verf.
Categorie: Blogs
De Montferlandse Toppenroute is top
Het is een clichématige rotkop, maar daarom niet minder gemeend. De Montferlandse Toppenroute kwam met stip binnen in mijn top 5 van mooiste Nederlandse wandelroutes. Voor wie denkt dat je voor heuvels naar Limburg moet; welkom in de Achterhoek.
Een opgeruimde boekenkast en een leeg hoofd
We kwamen met kapot gewassen handen terug van vakantie, deden voor de vorm nog anderhalve dag alsof alles normaal was, en daarna werd de wereld heel klein. Ik deed wat elk mens deed: de zolder schilderen. Lees verder“Een opgeruimde boekenkast en een leeg hoofd”
Twee maanden na De Scheur
Januari en februari zijn niet per se maanden om wandelblogs te schrijven, maar ik wandelde dan ook niet. Ik zat op de bank, en als ik wel liep, was dat met krukken. Tijd voor een update over mijn knieband.
Potsdam; Plattenbau en rococo
Potsdam, dat is de plek waar toeristen heen moeten voor Sanssouci en het oude Hollandse wijkje. Het stadje ligt net buiten Berlijn en ik was er nog nooit geweest, deels omdat ik weinig aan verplichte toeristenlijstjes doe, deels omdat ik in Berlijn doorgaans op metrokaarten A+B reis en Potsdam in zone C valt. Toen doken er weer goedkope treinkaartjes op en gingen we naar Potsdam; niet een dag, maar drie dagen.
Goed voornemen
Goede voornemens, ik ben er niet zo goed in. Net als de rest van de wereldbevolking, want op blue monday zijn we weer collectief aan het kettingroken en comazuipen en al die andere dingen die we juist niet meer zouden gaan doen. Tegen mezelf zeggen dat ik bepaalde dingen nooit meer ga doen, of dingen die ik niet wil juist wel ga doen, werkt voor geen meter. Gelukkig ben ik niet de enige.
De laatste sokken van 2019
Op de laatste dag van het jaar post ik het laatste paar sokken. Weer voor schoonzusje Sanne, die ook de poezensokken uit de vorige blog kreeg. Sanne maakte de foto zelf, want ik had de sokken pas de de avond voor haar verjaardag af en had geen tijd meer voor een foto. Veel plezier met de uiltjessokken!
Vijf paar sokken in een jaar, een babydekentje, een sjaal, een paar beenwarmers dat ik nooit op mijn blog heb gezet en een muts; geen slechte productie, al zeg ik het zelf. En voor 2020 zijn er gewoon weer nieuwe breiplannen.
Nog meer nieuwe sokken
Nadat ik nieuwe sokken voor mezelf breide, zou het volgende paar voor Maurits zijn. Hij koos rood, blauw en groen uit de tas wol. Ik wilde niet nog een keer met een treintjespatroon puzzelen, dus er moest wat anders op. “Schapen”, was het antwoord. Alsjeblieft, hier zijn de sokken met rode schaapjes in een groen weiland!
Islay
Ik wilde naar Islay vanwege de whiskystokerijen en, na het lezen van het Wikipedia-lemma over het eiland wilde ik ook naar Finlaggan. De wandelkaart zag er plat en modderig uit, met weinig interessante paden. Hoe zouden we ons hier drie dagen gaan vermaken? Het tegendeel gebeurde; ik werd verliefd op Islay.
Waarom ik een hekel heb aan rolkoffers
Het is een bekentenis die jullie mij waarschijnlijk niet in dank zullen afnemen. Dat komt omdat jullie allemaal een rolkoffer bezitten, misschien wel meerdere exemplaren. En jullie gebruiken ze nog met plezier ook. Maar toch; ik heb een hekel aan rolkoffers.