Wandelmemoires, deel 1

‘I hope that you will always remember that Jesus loves you.’ De mevrouw, type vrolijke groene winterjas en alternatief kapsel, stapte op mij af alsof ze de weg wilde vragen. Haar hand rustte nog op de achterklep van haar auto. Het is zinloos om de weg aan mij te vragen in een stad waar ik de weg niet goed weet en ik heb überhaupt een slecht richtingsgevoel, maar G. liep naast me en hij weet overal de weg. Ik dacht dat hij me wel zou redden. Bovendien wilde ik beleefd zijn. Ik had Jezus niet zien aankomen, en ik had ook dus ook geen antwoord op hem. Ik mompelde iets dat als bevestigends zou kunnen worden geïnterpreteerd, en iets over een nice day, en we vervolgden onze weg langs de kade. Het was er grijs, nat en winderig.

Alles ging zoals het hoorde. We liepen een andere route dan we gepland hadden, maar het werd toch leuk, er was een bui die het KNMI niet voorspeld had, maar die weer ophoepelde en we aten in een uitermate kinderachtig uitgedost pannenkoekenrestaurant dat voortreffelijke pannenkoeken en dito service leverde. Als je niet te veel van het leven verwacht valt heel veel mee.

Onderweg bleef de dame met de groene jas op de achtergrond in onze gesprekken rondspoken. Als ze achter een karretje goedkoop gedrukte Nieuwe Testamenten had gestaan, hadden we het gesnapt. Als ze een accent uit de kop van Overijssel had gehad, had ik haar ook nog wel kunnen plaatsen. Nee, als ze een lange rok en zwarte kousen had gedragen had ik het niet gesnapt. In die kringen lijkt Jezus niet zo van de liefde te zijn. ‘We lopen nu ook wel over de Biblebelt’, zei G. Een in rokken gehuld gezin fietste langs, lange haren wapperden in de wind, ontsnapt aan vlechten. We besloten door te lopen naar Kinderdijk. Het pontje lag leeg op ons te wachten aan een winderige kade. Naast de kade stond een lelijk bakstenen gebouw met een kerk er in en een spandoek met: ‘Ga jij de oversteek maken?’. Er waren die ochtend al zoveel taalgrapjes gemaakt dat ik het spandoek negeerde, maar we maakten de oversteek. Met het pontje, dat wel. G. rekende twee maal tachtig cent af voor de kaartjes.

Via Kinderdijk liepen we naar Dordrecht. Het was harder gaan waaien, en de lucht was zo vochtig dat we, zonder regendruppels, toch nat werden. Mijn koekjes waren op. In Dordrecht misten we de trein. We wachten op een oncomfortabel houten bankje op de volgende trein die bijzonder vol bleek te zijn. Er was niemand die we de schuld hiervan konden geven.

West Highland Way, van Kingshouse naar Kinlochleven

En toen scheen de zon weer. Het Schotse weer doet Jantje lacht-Jantje huilt, maar dit is de tweede dag in deze tocht waarop zonnebrandcrème noodzakelijk is. Geen slechte score in april. Ook in deze blog; waarom de heisa rondom Devil’s staircase een beetje overdreven is en een Schots mini-Almere rondom een aluminiumsmelterij.

Lees verder “West Highland Way, van Kingshouse naar Kinlochleven”

West Highland Way, van Inveroran naar Kingshouse

Snipverkouden worden op een tamelijk leeg wandelpad met heel veel frisse lucht? Hoera, het is me gelukt. Keelpijn, hoesten, moe, het hele arsenaal is aanwezig. Gelukkig was ook de etappe door Rannoch Moor eentje uit de makkelijkste categorie. Of je moet niet tegen Maurits’ grapjes kunnen. “Wilt u meer of minder veenprut? Moor! Moor! Moor!”

Lees verder “West Highland Way, van Inveroran naar Kingshouse”

West Highland Way, van Inverarnan naar Tyndrum

Er is niets zwaarder dan naar je rustdag lopen, mentaal dan hé? Als we de West Highland Way aaneengesloten hadden gelopen had ik dat prima gevonden, maar vandaag liepen we naar de rustdag en waren de benen inderdaad aan rust toe. Toch liep het allemaal bijzonder vlot vandaag; goed pad, mooie omgeving en als bonus het beste lenteweer dat Schotland te bieden heeft.

Lees verder “West Highland Way, van Inverarnan naar Tyndrum”

West Highland Way, van Rowardennan naar Inverarnan

Remote en challenging, zomaar een oordeel over de etappe van Rowardennan naar Inverarnan. Remote omdat de asfaltweg bij Rowardennan ophoudt, challenging vanwege de rotsen en de modder op het pad. Bijna al onze mede-bunkhousegasten van gisteravond komen we vandaag weer tegen bij het avondeten in het hotel. Slechts een dappere dodo zou doorlopen naar Crianlarich.

Lees verder “West Highland Way, van Rowardennan naar Inverarnan”

West Highland Way, van Milngavie naar Drymen

We houden van Schotland en van wandelen, en dan is West Highland Way eigenlijk verplichte kost. Daarom schrijf ik dit nu op mijn oude laptop, op mijn bed in de pub in Drymen, terwijl de modder nog aan mijn broekspijpen zit. Ik had nog nooit van Drymen gehoord, maar het is een verzameling huizen met een pub, een kleine Spar en accommodaties voor wandelaars. Heel veel wandelaars.

Lees verder “West Highland Way, van Milngavie naar Drymen”

Gendarmstien

Denemarken is een fietsland. Google op ‘Denemarken wandelen’ en je krijgt nog geen half miljoen resultaten, tegen ruim 3,7 miljoen voor ‘Denemarken fietsen’. Toch zijn er wandelpaden. Toen Engeland op slot zat, Duitsland volgeboekt was en Zweden te ver reizen kozen we de Deense Gendarmsti. Een gouden keuze, zo bleek.

Lees verder “Gendarmstien”

Marskramerpad

Nog maar eens lekker weg in eigen land. Of beter: lekker weg in eigen schoen. We liepen niet in Schotland, maar op het Marskramerpad. Om er wat kantoorjargon tegenaan te gooien: het coronavirus gaf een nieuwe impuls aan een lopend project. En ook: de blog die ik begin mei schreef, maar niet plaatste. Nu wel.

Lees verder “Marskramerpad”

Vierdaagsetips

Wil je ooit de Nijmeegse Vierdaagse lopen? In coronatijd hebben veel mensen het wandelen (her)ontdekt. Terwijl we nog niet eens weten of de editie van 2021 doorgaat, maken veel wandelaars al plannen. Voor iedereen die droomt, concrete plannen maakt of zich afvraagt of de Vierdaagse überhaupt een verstandig idee is de onderstaande lijst tips dat in de loop der jaren ontstond omdat ik vaak om tips werd gevraagd. Het is zeker geen uitputtend lijstje, maar hopelijk wel een stap in de goede richting Veel succes!

Lees verder “Vierdaagsetips”

Krijt

Rügen, dat is toch dat eiland met die krijtrotsen en Prora? Is het daar niet Heel Erg Druk in de zomer? Het klopt allemaal, maar drukte valt te vermijden. De wandeling langs de voorgenoemde krijtrotsen was niet heel rustig, maar wel fantastisch mooi. En die drukte? Daar kun je ook van een afstandje hard om lachen.

Lees verder “Krijt”