Hakone staat bekend om het fantastische netwerk van wandelpaden, dus dat moesten we testen. Onze keuze viel op de Yasuka trail, een pad dat al eeuwen in gebruik is. Het pad start in Hakone direct met een flink stuk klimmen.
De eerste Japanse wandeling smaakt naar meer. Het pad is perfect gemarkeerd, op splitsingen staan wegwijzers en er wordt geregeld onderhoud gepleegd. De ondergrond bestaat voornamelijk uit modder, losse keien en boomwortels, wat het geheel toch iets avontuurlijks geeft. Om ons heen groeiden torenhoge bomen, bamboe en allerlei kleine plantjes die ik niet thuis kan brengen, met af en toe een dartelend vlindertje. Er zitten inderdaad ook mensen, maar wandelenthousiastelingen zijn doorgaans goed volk.
Een paar uur klimmen en 700 hoogtemeters later waren we op Mount Sengen. We maakten een taaltechnisch bescheiden praatje en wisselden snoepjes en chocola uit met andere wandelaars die op de top van het zonnetje genoten.
Omdat we naar station Kowakidani wilden, hoefden we slechts 300 meter af te dalen, niet per se eenvoudig over een pad vol losse stenen en kniehoge boomwortels. Maar we werden beloond met de Chisuji watervallen, die werkelijk prachtig waren.
Omdat we nog wat tijd over hadden en onze Hakone free pass vandaag nog geldig is, besloten we de Hakone rope way gewoon nog een keer te doen. Gisteren was het al zo mooi, dus met het heldere weer vandaag moest het vast nog mooier zijn.
Het was inderdaad fantastisch. Dit keer zagen de dampende aarde en de oude zwavelmijnen er uit als een gebied waar de orks in Mordor nog een puntje aan kunnen zuigen. Het was zo helder dat zelfs Fuji-san zich nog even liet zien. Ik laat vandaag dan ook mijn voornemen om elke dag drie of vier foto’s te selecteren vallen; het is te mooi om niet te delen.
In het hostel poedelden we onze vermoeide spieren los in de onsen. Daarna aten we in het lokale café chanko, de maaltijd die de sumo-worstelaars dagelijks voorgezet krijgen. Er was zelfs een vegetarische uitvoering. Tip; alleen doen als je een pittige bergwandeling achter de kiezen hebt. Maar ik denk dat ik in een volgend leven wil terugkomen als vegetarisch sumoworstelaar.