Terug in Tromsø! De stad waar ik in 2003 studeerde is alleen maar mooier, groter en levendiger geworden. Ik voel me nog steeds thuis als ik het accent hoor, al zal de rest van Noorwegen me daar om uitlachen. De sneeuw ligt inmiddels overal, de temperatuur is gezakt naar het vriespunt en gisteravond belandden we in een heuse sneeuwstorm.
Na Bodø trok de lucht dicht en kropen wij weg in de warme lounge. Om bij de Lofoten te komen stond er weer een stukje redelijk open zee op het programma, wat nogal schommelde. Het eten werd iets anders dan gepland; geen driegangendiner, maar opnieuw buffet. Het is nooit duidelijk geworden waarom, maar het smaakte uitstekend. We dronken er een Noors biertje bij en proostten op de laatste avond Hurtigrute.
De scheepsomroep meldde de volgende storm. De haltes Stamsund en Svolvær werden afgeraffeld om maar zo snel mogelijk in de luwte ten oosten van de Lofoten te komen en passagiers voor deze havens kregen het bevel op tijd klaar te staan. Aan de voorkant van het schip stonden inmiddels de zoeklichten aan, waarin de woest rondwervelende massa sneeuwvlokken te zien was. Sneeuwstorm! De avondwandeling over dek was niet minder spectaculair, al vonden we het na een minuut of twee welletjes. Nee, we zijn niet zeeziek geworden, en we hebben eigenlijk ook niemand zeeziek zien worden. Wel heel veel kudo’s voor de stabilisatoren van de M.S. Kong Harald (hadden we al gezegd dat die heel goed zijn?) en de stuurmanskunsten van de bemanning, want zij zagen net zo goed geen hand voor ogen.
Vanmorgen lagen er pannenkoeken op het ontbijtbuffet. De dag kan niet beter beginnen dan je misselijk te eten aan pannenkoeken met brunost. De bergtoppen in Troms zijn minder dramatisch dan in Nordland, maar we varen inmiddels wel door een spierwit landschap. Na het ontbijt pakken we de tassen in, wat we in tien minuten kunnen. In een hut van nog geen 6 vierkante meter kun je beter niet al te veel troep maken. Daarna neemt Maurits een laatste duik in het bubbelbad en vertrek ik naar de lounge om te schrijven.
De laatste uren Hurtigruten brengen we hangend in de lounge door. Dan komt de beroemde brug in zicht: Tromsø!
We nemen eerst de bus naar ons appartement om de grote rugzakken te droppen en bewonderen alvast het uitzicht over Tromsdalen. Als heeft het gedooid in februari, de straten zijn net opnieuw voorzien van een mooie witte laag, en alle tuinen zijn gevuld met metershoge bergen sneeuw en ijs – waar moet je het spul anders laten? De busrit is naar Nederlandse maatstaven spectaculair, maar een buschauffeur in Tromsø draait zijn hand niet om voor verijsde kronkelige hellingen.
Omdat de winkels morgen dicht zijn keren we gelijk om, terug naar het centrum voor een wandeling en wat boodschappen. En even slikken. Er zijn heel veel nieuwe gebouwen, heel veel meer toeristen en heel veel meer toeristendingen. Zo ongeveer elk derde gebouw is een souvenirwinkel of men kan er een arctic experience boeken, wat meestal iets behelst met een lavvu, een sledehond, een rendier of andere volksverlakkerij. Verder is er een onduidelijke reden om in een meterslange rij te staan voor de kiosk op Havnegata. Dat was twintig jaar geleden de plek om tegenaan te vallen of over te geven als je dronken uit Strøkket kwam, maar dat bestaat geloof ik ook niet meer. We lopen naar de oude haven waar de zon haar laatste stralen over de brug naar de wal werpt en ik mijmer nog wat bij het gele pand waar ooit Driv zat – maar dat zit nu in de oude Mack brouwerij nu Mack buiten het centrum zit. “Ah, hebben ze dingen veranderd zonder jouw toestemming?” plaagt Maurits. Maar ik loop alweer met een grijns van oor tot oor. Want uiteindelijk is het heerlijk om weer in mijn oude studiestad te zijn.
Hoera, ik kan eindelijk weer foto’s toevoegen aan Flickr!
Voor de statistieken:
treinen: 8
boten: 2
bussen: 3
trams: 2