De laatste vakantiedag besteden we net zoals de eerste; in de trein zitten, maar dan in de omgekeerde richting. Hamburg-Osnabrück-Amersfoort-Utrecht-thuis. In Kilpisjärvi zeiden ze dat het lente was, hier is het pas echt lente.
Ja, de drie-keer-zo-groot-als-normaal-hut sliep uitstekend, dank. Wat ook meehielp was dat de Oostzee zich goed gedroeg en dat we nauwelijks hebben gemerkt dat we voeren. Het laatste ontbijtbuffet smaakt prima, en daarna kijken we op het dek toe hoe de veerboot zich de haven van Kiel in wurmt.
Omdat de gangway stuk is mag het handjevol voetpassagiers achter de auto’s aan het achterdek af lopen. We kunnen zo doorlopen naar het station, dat ligt tien minuten lopen van de veerbootterminal.
De treinreis verloopt rustig. We pakken wegens werkzaamheden een stukje S-bahn in Hamburg, halen lunch op Hamburg Hauptbahnhof, en hebben in Osnabrück genoeg tijd voor een wandelingetje door het centrum. Het is een Duitse provincieplaats met wat architectonische en sociaal-economische uitdagingen, maar het heeft ook een paar mooie plekken. Twee of zo. Zeven graden en zon voelt als een warme lentedag en we ritsen onze jassen los. Mijn sjaal gaat in mijn tas, bij mijn wanten en muts. We halen Apfelschorle en een zak Pombär (want Duitsland) voor de komende uren en stappen in de trein die ons naar Nederland brengt.
“Grens,” zegt Maurits. Even later zie ik de eerste auto met een gele kentekenplaat.
Voor de statistieken:
treinen: 15
boten: 5 (+ 1 niet-verplaatsend exemplaar)
bussen: 15
trams: 6
metro: 1
Dank voor het verslag, ik heb alles met genoegen gelezen.
Wat leuk om zo met jullie reis mee te lezen! En wat een reis hebben jullie gemaakt! veel gezien en gedaan! Super!