Vergeet de grote fjorden in zuidwesten, de schoonheid van de kust van Nordland is verbluffend. Langzaam varen we een witte wereld in. De poolcirkel is gepasseerd, wat aan boord wordt gevierd met een soeplepel ijs in je nek en een borrel. Skol!
Categorie: Op reis
Naar het noorden en terug, dag 5
Hurtig is -ie niet, die rute, maar wel mooi en ze zorgen ook nog voor een goed bord eten. Vandaag stond er een lange stop in Ålesund gepland en we hadden geluk met het weer; het regende niet de hele tijd heel hard.
Naar het noorden en terug, dag 4
Inderdaad, het regende vandaag, en wel zo hard dat wij ons een museum in lieten spoelen. Maar meestal regende het niet of in elk geval net niet of net we genoten van Bergen. Terwijl ik dit schrijf ligt het volgende avontuur te wachten in de haven. Hurtigruten!
Naar het noorden en terug, dag 3
We zijn in Zuidwest-Noorwegen, dus het regent. Dat is zo standaard dat het niet erg is, je wordt er hooguit nat van. Vanmorgen hadden we zelfs even zon bij ons ontbijt, een waar genoegen na een nachtje schommelen.
Naar het noorden en terug, dag 2
Berk-weiland-boerderij-berk-heuvel-weiland… “Op zondag heel Jutland doorreizen, dat wordt een bijzonder prikkelarme dag”, voorspelde Maurits met de vakantie-Excel voor z’n neus. Dat viel eigenlijk wel mee, want voor wie oplet is altijd wel wat te zien.
Naar het noorden en terug, dag 1
“Ik wil het noorderlicht wel een keer zien,” had Maurits ooit gezegd. Daarna verdween het plan wintervakantie Scandinavië voor jaren in de ijskast, waar het zich temperatuurtechnisch best thuis voelde. Tot vanochtend, toen we met rugzakken in de trein stapten.
Een goed geograaf…
In mei 2003, ik was 22, volgde ik het vak ‘Veldwerk Catalonië’, verplichte kost voor iedereen die in Groningen wilde afstuderen als Cultureel Geograaf. Of het vak nog bestaat weet ik niet, maar het zou nog steeds interessant kunnen zijn. Deze herfst was ik weer op de plek waar ik als student ook was. Er waren vooral heel veel meer mensen. Lees verder “Een goed geograaf…”
Memoires van een wandelaar, deel 1
‘I hope that you will always remember that Jesus loves you.’ De mevrouw, type vrolijke groene winterjas en alternatief kapsel, stapte op mij af alsof ze de weg wilde vragen. Haar hand rustte nog op de achterklep van haar auto. Het is zinloos om de weg aan mij te vragen in een stad waar ik de weg niet goed weet en ik heb überhaupt een slecht richtingsgevoel, maar G. liep naast me en hij weet overal de weg. Ik dacht dat hij me wel zou redden. Bovendien wilde ik beleefd zijn. Ik had Jezus niet zien aankomen, en ik had ook dus ook geen antwoord op hem. Ik mompelde iets dat als bevestigends zou kunnen worden geïnterpreteerd, en iets over een nice day, en we vervolgden onze weg langs de kade. Het was er grijs, nat en winderig.
West Highland Way, van Kinlochleven naar Fort William (finish)
We zijn er, we hebben het gehaald, de West Highland Way is af! We vierden het net al in de Wetherspoons met Irn bru, bier en een groot stuk knoflookbrood met kaas, en dat gaat vanavond ongetwijfeld een vervolg krijgen in de pub. Maar nu eerst douchen, want het was vandaag zweten geblazen. We kregen opnieuw het allermooiste lenteweer dat we ons konden wensen.
Lees verder “West Highland Way, van Kinlochleven naar Fort William (finish)”
West Highland Way, van Kingshouse naar Kinlochleven
En toen scheen de zon weer. Het Schotse weer doet Jantje lacht-Jantje huilt, maar dit is de tweede dag in deze tocht waarop zonnebrandcrème noodzakelijk is. Geen slechte score in april. Ook in deze blog; waarom de heisa rondom Devil’s staircase een beetje overdreven is en een Schots mini-Almere rondom een aluminiumsmelterij.
Lees verder “West Highland Way, van Kingshouse naar Kinlochleven”