Hoera! Wij zijn niet getrouwd!

Vijf jaar samen.

Vier jaar Villa Spoorzicht

1 kat

13 landen bezocht

Onvoorstelbaar veel kilometers per trein

1 samenlevingscontract

Waarom zouden we geen feestje geven?

Afgelopen weekend vierden wij ons wij-trouwen-niet-feest. Hoera, wij zijn niet getrouwd!

Sommige meisjes bedenken al op de kleuterschool hoe hun bruiloft er uit zal zien; grote taart, witte jurk, knappe man, groot feest, dat werk. Ik zat met blokken en constructiemateriaal te spelen, dus ik heb daar iets in gemist, denk ik. Pas toen het na een paar jaar samenwonen met Maurits nog steeds beregezellig was, begon ik weer na te denken. Trouwen? Geregistreerd partnerschap? Samenlevingscontract? Alle drie de opties hebben zo hun eigen regeltjes. Voor de duidelijkheid; ik snapte het ook pas na een goede uitleg van onze notaris.

De dingen die we wilden regelen waren vooral praktisch: erfenissen, pensioenen en misschien ooit een huis kopen, als de markt in Leiden dat ons ooit toestaat. Onze inkomens zijn gescheiden, al hebben we natuurlijk al jaren een gezamenlijke rekening waar we elke maand geld op storten voor onze vaste lasten. Dat ik zielsveel van Maurits houd, hoeft niet vastgelegd, dat zeg ik liever tegen hemzelf.

Want daar zit mijn eerste probleem met het huwelijk; ik geloof niet in het papiertje met de handtekening waarin we voor eeuwig samenzijn beloven. Ik geloof wel in samen eten, samen leven, samen de wereld verkennen, er voor elkaar zijn in voor- en tegenspoed (dus ook gewoon iemand laten uitrazen na een rotdag op werk), samen een terrasje pakken omdat het mooi weer is, samen van het leven genieten. Dat doen we zeker! Daar heb ik geen belofte in een vol gemeentehuis voor nodig.

Bij mijn tweede probleem met het huwelijk komt mijn feministische kant om de hoek kijken. Het CBS becijferde vorig jaar dat vrouwen na een scheiding er flink in koopkracht op achteruit gaan, en mannen nauwelijks. Natuurlijk heeft dat er mee te maken dat vrouwen in een relatie vaak (veel) minder werken dan mannen. Mannen komen na de scheiding wel vaker in de schulden terecht, zodat ze lekker kunnen mopperen op de alimentatie. Trouwen? Alleen onder barse huwelijkse voorwaarden.

Is het derde probleem de scheiding van mijn eigen ouders? Nee, eigenlijk niet. Ja, ik ben er jong mee geconfronteerd dat wat zo mooi leek in het stadhuis ooit stuk kan gaan, maar dat is geen reden om het niet zelf te proberen. Wie vooraf al bang is voor het stuklopen van een relatie kan beter helemaal niet aan een relatie beginnen.

Een veelgehoord argument om wel te trouwen, met name onder meisjes die op de kleuterschool al hun prinsessenjurk ontwierpen: het feest. Maar wie zegt dat je een samenlevingscontract niet mag vieren, inclusief droomjurk, dagprogramma, hapjes en drank en swingen op de dansvloer tot diep in de nacht? Nou ja, dat deden wij dus. Wat we wilden vastleggen staat keurig in ons samenlevingscontract en onze testamenten, de rest is op uitbundige wijze gevierd. Zelfs het weer deed mee. En onze niet-huwelijksreis? Nog even geduld, maar vanaf half september zitten we ruim drie weken in Japan. Op naar nieuwe avonturen, met z’n tweetjes.