Vandaag deden we onze tweede poging om Fukuoka te bereiken en ik kan alvast verklappen; het is gelukt. Groeten uit Fukuoka. De ochtend gebruikten we om wat meer van Hiroshima te zien.
Na het bezoek Peace Memorial Park gistermiddag wilden we graag het Peace Memorial Museum bekijken. Het hoofdgebouw is weliswaar dicht om het aardbevingsproof te maken, het zijgebouw is gewoon open. Het was nogal druk en ik kan daar in dit geval alleen maar blij om zijn; dit is een verhaal dat iedereen moet kennen, opdat we nooit vergeten hoe waardevol vrede is.
Het museum is niet anders dan gruwelijk. Het vertelt vrij realistisch het verhaal van de atoombom die op 6 augustus 1945 op de stad viel, 78.000 mensen doodde en Hiroshima in een brandende hel veranderde. Veel overlevenden, maar ook toegesnelde hulpverleners, werden binnen korte tijd zo ziek van de straling dat ze stierven. Aan het eind van 1945 had de bom ongeveer 140.000 mensen gedood, en er zouden er veel meer volgen.
Het museum toont gelukkig ook de hoop. Naast het verhaal van de gruwelen en Hiroshima en Nagasaki en de dreigementen uit de Koude Oorlog, vertelt het museum ook over hoop; over de mensen die hun nek uitstaken voor de ontmanteling van alle kernwapens op aarde, over de mensen die nooit meer een Hiroshima willen.
Hun belangrijkste resultaat is het Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons. Nee, Nederland heeft dit verdrag niet ondertekend, laat staan geratificeerd.
Ook dit museum eindigt in een souvenirshop. Voor één keer kochten we geen magneetje. De Genbaku dome past niet zo goed tussen alle grappig bedoelde magneetjes op onze koelkast. Wel kochten we een pakje origami-papier. Onze kraanvogel staat nu tussen de anderen bij het monument voor de kinderen van Hiroshima.
Nadat we alles op een terrasje een beetje konden laten bezinken, liepen we met een rondje door het centrum terug naar het hotel.
Op het station trakteerden we onszelf nog maar eens op een ekiben. De trein bracht ons dit keer keurig in een ruim uur naar Fukuoka. Onze hostelkamer is wat krap, maar de keuken is erg fijn. We waren allebei moe, dus na een dutje deden we boodschappen bij de buurtsuper en kookte ik noedels die steeds Japanser beginnen te smaken, met dank aan het kruidenmandje in de hostel. En wat Japans smaken betreft; eh nee, dat heb ik in Nederland nog niet eerder geproefd. Ik beloof hierbij plechtig dat ik nooit, maar dan ook nooit meer Nederlandse supermarktsushi of -tofu eet (bij nader inzien; niet te vreten). Waarvan akte.