Voor wie denkt dat Japanners gek zijn; nee, dat zijn ze niet. Ze doen en denken alleen af en toe verbazingwekkend veel anders dan Nederlanders. Wie zou er in Nederland op het idee komen om een met sloop bedreigd spoorlijntje een perfect doorgevoerd kattenthema te geven en een lapjeskat tot stationschef te benoemen? Japanners doen het. Sterker nog; Tamadensha was voor mij een van de redenen om ooit naar Japan te willen.
s’Ochtends moesten we nog even een andere missie vervullen; een laptopkabeltje of verloopstekker vinden. Mijn laptopadapter past lekker niet op onze wereldstekker met randaarde, en zonder laptop geen blogs of backups van mijn foto’s. We zitten vlakbij een megagrote elektronicazaak waar de nogal Japanse inrichting je verdiepingen lang in het gezicht schettert. Gisteravond hadden we ons vermaakt op de hobby-afdeling (natuurlijk hebben ze treintjes), vandaag zochten we een speld in een hooiberg. Drie verdiepingen later bleek het best handig dat ik in elk geval een beetje Japans spreek en hadden we het verloopstekkertje gevonden.
De ochtendspits was inmiddels weg, dus namen we de stoptrein naar Wakayama, waar de Wakayama electric railway start. Het lijntje loopt met een hoop hobbels en kronkels naar Kishi en werd in 2004 met gedeeltelijke opheffing bedreigd. Een paar omwonenden voerde al geruime tijd de zwerfkatten rond het station. Dat bracht hen op het idee om de lijn een kattenthema te geven en te gaan knokken voor het behoud er van. Lapjeskat Tama werd stationschef. Het werd een doorgaand succes. Tama is inmiddels opgevolgd door Nitama en Yontama, naast het treintje met kattenthema rijden er inmiddels ook treintjes met aardbeien-, pruimen- en een speelgoedthema.
We stapten als eerste in de Umeboshi trein (Japanse ingelegde pruimen). Het statige donkerrode treintje heeft een prachtig houten interieur, met Japans latwerk, zachte banken en houten rolluiken tegen de zon. We reden mee tot Idakiso, waar Nitama vandaag stationschef was. De katten wisselen elkaar namelijk af in locatie, en hebben regelmatig een dagje vrij. Nitama bekeek ons wat argwanend, maar wilde best op de foto.
Een half uur later stapten we in de echte kattentrein, waarschijnlijk de enige trein met oortjes. Het kattenthema is tot in de details in het interieur doorgevoerd; kattenbehang op de wanden, kattenplaatjes op de ramen en kattengordijntjes boven de deuren. Tot mijn verrassing was er in de trein een flinke boekenkast ingeruimd; katten houden nou eenmaal van lezende mensen (die zitten stil en hebben een hand vrij om oortjes plat te aaien).
We reden door tot eindbestemming Kishi waar stationschef Yontama een middagslaapje deed.
Kishi heeft een aantal jaar geleden een nieuw station gekregen, want de kattentreintjesfans pasten niet meer in het oude stationnetje. Uiteraard heeft het station oortjes. In het station is een cafeetje waar de aangeboden waar wordt geserveerd op servies met kleine lapjeskatjes er op. Ook het eten heeft meestal kattenoortjes. Er is een kleine tentoonstelling met veel kattenfoto’s en het statie-uniform van de eerste Tama. Uiteraard is er een souvenirwinkel die ik niet eens volledig heb leeggekocht.
Het tochtje naar Kishi was niet alleen interessant vanwege het allerschattigste treintje ter wereld, maar ook vanwege de blik op het Japanse platteland, waar we nog niet veel van gezien hadden. Op papier is Japan iets minder dichtbevolkt dan Nederland, maar zelfs ver buiten miljoenenstad Osaka staan de huizen nog steeds dicht op elkaar, met hier en daar wat snippers rijstveld. Op het oog lijkt Pijnacker al dunner bevolkt. Waar Nederland na wat toevoeging van dijken en heipalen bijna volledig te bebouwen is, is Japan voor 68,5% bedekt met natuur, meestal bos. Grote gedeelten van Japan bestaan uit gebieden die te steil, te vulkanisch of anderszins te onpraktisch zijn om te bewonen. De 126 miljoen Japanners hokken samen op de paar stukken die wel bruikbaar en goed bereikbaar zijn. Nederland vol? In Japan groeit de kwart hectare rijstakker van je buurman direct onder jouw raam, terwijl je eigen tuin uit een terrasje ter grootte van een bankje en twee bloempotten bestaat.