Terug in Tromsø! De stad waar ik in 2003 studeerde is alleen maar mooier, groter en levendiger geworden. Ik voel me nog steeds thuis als ik het accent hoor, al zal de rest van Noorwegen me daar om uitlachen. De sneeuw ligt inmiddels overal, de temperatuur is gezakt naar het vriespunt en gisteravond belandden we in een heuse sneeuwstorm.
Naar het noorden en terug, dag 7
Vergeet de grote fjorden in zuidwesten, de schoonheid van de kust van Nordland is verbluffend. Langzaam varen we een witte wereld in. De poolcirkel is gepasseerd, wat aan boord wordt gevierd met een soeplepel ijs in je nek en een borrel. Skol!
Naar het noorden en terug, dag 6
We zijn Trondheim voorbij, nu zouden we echt wel eens in het noorden kunnen zijn. De bergen hebben witte toppen, de wind blaast witte schuimkopjes op de golven, want al regent het niet meer, het waait flink. En we kwamen er ondertussen achter wat het wereldkampioenschap skiën hier betekent.
Naar het noorden en terug, dag 5
Hurtig is -ie niet, die rute, maar wel mooi en ze zorgen ook nog voor een goed bord eten. Vandaag stond er een lange stop in Ålesund gepland en we hadden geluk met het weer; het regende niet de hele tijd heel hard.
Naar het noorden en terug, dag 4
Inderdaad, het regende vandaag, en wel zo hard dat wij ons een museum in lieten spoelen. Maar meestal regende het niet of in elk geval net niet of net we genoten van Bergen. Terwijl ik dit schrijf ligt het volgende avontuur te wachten in de haven. Hurtigruten!
Naar het noorden en terug, dag 3
We zijn in Zuidwest-Noorwegen, dus het regent. Dat is zo standaard dat het niet erg is, je wordt er hooguit nat van. Vanmorgen hadden we zelfs even zon bij ons ontbijt, een waar genoegen na een nachtje schommelen.
Naar het noorden en terug, dag 2
Berk-weiland-boerderij-berk-heuvel-weiland… “Op zondag heel Jutland doorreizen, dat wordt een bijzonder prikkelarme dag”, voorspelde Maurits met de vakantie-Excel voor z’n neus. Dat viel eigenlijk wel mee, want voor wie oplet is altijd wel wat te zien.
Naar het noorden en terug, dag 1
“Ik wil het noorderlicht wel een keer zien,” had Maurits ooit gezegd. Daarna verdween het plan wintervakantie Scandinavië voor jaren in de ijskast, waar het zich temperatuurtechnisch best thuis voelde. Tot vanochtend, toen we met rugzakken in de trein stapten.
Een goed geograaf…
In mei 2003, ik was 22, volgde ik het vak ‘Veldwerk Catalonië’, verplichte kost voor iedereen die in Groningen wilde afstuderen als Cultureel Geograaf. Of het vak nog bestaat weet ik niet, maar het zou nog steeds interessant kunnen zijn. Deze herfst was ik weer op de plek waar ik als student ook was. Er waren vooral heel veel meer mensen. Lees verder “Een goed geograaf…”
Memoires van een wandelaar, deel 5
‘Dit is wel BBB-gebied’, constateert N. De wandelroute voert over smalle asfaltweggetjes met links en rechts weilanden en akkers, en soms een boerderij met een paar grote nieuwe schuren. De weilanden zijn omzoomd met boomsingels, in de sloot kwaakt een kikker. ‘Zou die koe ook BBB stemmen?’ vraag ik. De koe loopt een paar meter met ons mee aan de overkant van het schrikdraad, tussen de achterpoten zijn nog geen uiers te zien. ‘De koe is te jong om te stemmen.’