Ik doe al mijn stunts zelf
Snipverkouden worden op een tamelijk leeg wandelpad met heel veel frisse lucht? Hoera, het is me gelukt. Keelpijn, hoesten, moe, het hele arsenaal is aanwezig. Gelukkig was ook de etappe door Rannoch Moor eentje uit de makkelijkste categorie. Of je moet niet tegen Maurits’ grapjes kunnen. “Wilt u meer of minder veenprut? Moor! Moor! Moor!”
Lees verder “West Highland Way, van Inveroran naar Kingshouse”
Deze dag zou een makkie worden, en dat werd het ook. Beetje klimmen en dalen, korte wandeling, frisse benen, pub onderweg en een luxe hotel aan het eind. Gelukkig kregen we eindelijk wat echt Schotse regen ter compensatie. En terwijl ik dit schrijf heb ik nog geen idee hoe ik deze blog ga posten, want er is hier geen internet en de wifi is stuk. Altijd avontuurlijk, zo’n wandelvakantie.
Er is niets zwaarder dan naar je rustdag lopen, mentaal dan hé? Als we de West Highland Way aaneengesloten hadden gelopen had ik dat prima gevonden, maar vandaag liepen we naar de rustdag en waren de benen inderdaad aan rust toe. Toch liep het allemaal bijzonder vlot vandaag; goed pad, mooie omgeving en als bonus het beste lenteweer dat Schotland te bieden heeft.
Lees verder “West Highland Way, van Inverarnan naar Tyndrum”
Remote en challenging, zomaar een oordeel over de etappe van Rowardennan naar Inverarnan. Remote omdat de asfaltweg bij Rowardennan ophoudt, challenging vanwege de rotsen en de modder op het pad. Bijna al onze mede-bunkhousegasten van gisteravond komen we vandaag weer tegen bij het avondeten in het hotel. Slechts een dappere dodo zou doorlopen naar Crianlarich.
Lees verder “West Highland Way, van Rowardennan naar Inverarnan”
By yon bonnie banks and by yon bonnie braes, where the sun shines bright on Loch Looooooomond. Als deze klassieker nu in je hoofd zit heb je al een deel van mijn dag te pakken. Ik heb het liedje de halve dag zachtjes lopen zingen. Die banks zijn inderdaad bijzonder bonnie, maar wel af en toe steep, zelfs als je nog niet on the steep, steep side of Ben Lomon loopt.
We houden van Schotland en van wandelen, en dan is West Highland Way eigenlijk verplichte kost. Daarom schrijf ik dit nu op mijn oude laptop, op mijn bed in de pub in Drymen, terwijl de modder nog aan mijn broekspijpen zit. Ik had nog nooit van Drymen gehoord, maar het is een verzameling huizen met een pub, een kleine Spar en accommodaties voor wandelaars. Heel veel wandelaars.
Denemarken is een fietsland. Google op ‘Denemarken wandelen’ en je krijgt nog geen half miljoen resultaten, tegen ruim 3,7 miljoen voor ‘Denemarken fietsen’. Toch zijn er wandelpaden. Toen Engeland op slot zat, Duitsland volgeboekt was en Zweden te ver reizen kozen we de Deense Gendarmsti. Een gouden keuze, zo bleek.
We hebben drie weken vakantie gevierd in Italië en Oostenrijk en het was heerlijk. Jazeker, je kunt op vakantie in Coronazomer 2. Het vergt iets meer planning, maar dan heb je ook wat. En dat virus? Daar hebben ze in Het Buitenland iets voor: FFP2-mondkapjes met een vrolijk kleurtje.
Lekker weg in eigen land, het was eigenlijk niet zo aan ons besteed. Of toch wel, maar dan bovenop alle buitenlandse tripjes die we maakten. Dat klinkt snobistisch, en dat is het ergens ook. Het gebrek aan buitenlandtripjes begint voelbaar te worden, dus daarom vierden we vakantie in Zuid-Limburg.
Lees verder “Lekker weg in eigen land”
