“Champagne! twitterde ik om een uur of een s’nachts. Wat een fantastische overwinning voor Duncan Laurence, het was groot feest in mijn Songfestival-clubje. Maar de vele data die het Eurovisie Songfestival oplevert zijn ook een feestje; voor grafiekenknutselaars, om precies te zijn.
Alle Songfestivaldata sinds 1975 zijn eenvoudig te downloaden in excel-formaat. Daarna kan het feest beginnen; er zijn talloze grafieken en kaarten te bedenken over de laden die elkaar punten gaven, de douze points, de verschillen tussen jury- en televoting, noem maar op.
Ik begon met het selecteren van de douze points. Zijn die zo objectief als ze zouden moeten zijn, of hangt daar, net als bij alles in het Songfestival, een politiek sfeertje omheen?
In Flourish bouwde ik deze directional graph:
Door de grote hoeveelheid landen dreigt de grafiek een puinhoop te worden. Bovendien is niet goed te zien hoe vaak landen elkaar douze points gaven. Toch is er wel wat moois te zien. Ten eerste wordt het formaat van de bollen bepaald door het aantal keer dat ze douze points ontvingen. Zweden steekt er met kop en schouders bovenuit. Daarnaast plaatst Flourish de landen die de meeste connecties maken in de graaf, ofwel; elkaar het vaakts douze points gaven, naast elkaar. Rondom Zweden clustert Noord-Europa, waaronder Nederland. Zo zijn er ook clusters van Balkan-staatjes, Oostbloklanden en Zuid-Europa. Kom, wie is er nou partijdig?
Voor de halve finales wilde ik weten hoe de uitslag in 2018 was, en natuurlijk welke landen elkaar punten gaven. Daarvoor knutselde ik wat met het chord diagram in Flourish, maar dat werd een mislukt breiwerk door de grote hoeveelheid data. Het sankey diagram bleek een stuk geschikter.
Op het eerste gezicht lijken de sankeys op kleurrijke vlechtwerkjes, maar de mouse over is het grote geheim; door op de labels links te klikken wordt duidelijk hoe elk land zijn 116 punten verdeelde (en of dat partijdig is of niet mag je zelf bedenken).
De soms grote verschillen tussen televoting en jurypunten fascineren; is de jury objectiever? Kiest het publiek eerder voor een flitsende show? In Flourish koos ik voor packed circles, om te laten zien hoeveel punten elk land in de finale van 2018 kreeg, en hoe de verdeling tussen de jury en de televoting was.
De grafiek laat wat interessante informatie zien. Zo leunden winnaars Israël en Cyprus behoorlijk op het publiek, terwijl Nederland zonder jury helemaal nergens was geweest. Het is echter een minder eenvoudig te begrijpen grafiek dan ik hoopte te maken.
Of ik zelf objectief ben? Mijn Nederlandse telefoon mocht geen stem voor Duncan Laurence versturen, daarom stemde ik op de Noren. Die maakten niet alleen een catchy housedeuntje, maar kwamen ook nog eens uit dat hoge noorden waar ik ooit studeerde. Ik ben dus geen haar beter dan al die Oostbloklanden die door ons beschuldigd worden van vriendjespolitiek.