We houden van Schotland en van wandelen, en dan is West Highland Way eigenlijk verplichte kost. Daarom schrijf ik dit nu op mijn oude laptop, op mijn bed in de pub in Drymen, terwijl de modder nog aan mijn broekspijpen zit. Ik had nog nooit van Drymen gehoord, maar het is een verzameling huizen met een pub, een kleine Spar en accommodaties voor wandelaars. Heel veel wandelaars.
Groene vingers
Toen we een gezamenlijk huis zochten, was ‘buitenruimte’ een eis. Dat we zouden eindigen met een tuin van zeventien meter diep was niet per se de bedoeling. Om allerlei redenen was er al een paar jaar niets aan het onderhoud gedaan. Onze tuin lag er bij als een alsof Mowgli en Shere Kahn zich er uitstekend thuis zouden voelen. Lees verder “Groene vingers”
Kijken of niet kijken
Deze week las ik drie bespiegelingen van krantencolumnisten over kijken of niet kijken. Ik was er snel uit; niet zozeer omdat het wereldkampioenschap voetbal in Quatar gehouden wordt, met alle ellende van dien, maar omdat ik nagenoeg niets met de sport voetbal heb. Een voetbalwedstrijd komt op mij over als 22 miljonairs die over een stuk gras rondhobbelen in de hoop dat er aan bal langskomt, en die op de grond gaan liggen piepen als de tegenpartij hen met een vinger aanraakt. Ik snap voetbal niet, en waarschijnlijk snapt voetbal mij niet. Mijn kijken-of-niet-moment viel al eerder. Lees verder “Kijken of niet kijken”
Rijbewijs
Ik heb geen rijbewijs. Dat zit namelijk zo: als ik achter het stuur kruip, verwisselen links en rechts ad random, veranderen de verkeersborden in reuzenlollies en springen de verkeerslichten op blauw. Dat rijdt niet heel prettig.
Gendarmstien
Denemarken is een fietsland. Google op ‘Denemarken wandelen’ en je krijgt nog geen half miljoen resultaten, tegen ruim 3,7 miljoen voor ‘Denemarken fietsen’. Toch zijn er wandelpaden. Toen Engeland op slot zat, Duitsland volgeboekt was en Zweden te ver reizen kozen we de Deense Gendarmsti. Een gouden keuze, zo bleek.
Vakantie in coronatijd
We hebben drie weken vakantie gevierd in Italië en Oostenrijk en het was heerlijk. Jazeker, je kunt op vakantie in Coronazomer 2. Het vergt iets meer planning, maar dan heb je ook wat. En dat virus? Daar hebben ze in Het Buitenland iets voor: FFP2-mondkapjes met een vrolijk kleurtje.
Marskramerpad
Nog maar eens lekker weg in eigen land. Of beter: lekker weg in eigen schoen. We liepen niet in Schotland, maar op het Marskramerpad. Om er wat kantoorjargon tegenaan te gooien: het coronavirus gaf een nieuwe impuls aan een lopend project. En ook: de blog die ik begin mei schreef, maar niet plaatste. Nu wel.
Lockdownbreiwerk
Ik had mezelf voorgenomen minder over breien te bloggen en meer over de grote dingen des levens, dus breide ik des te meer en schreef des te minder. Ik ga de paradox niet verklaren, maar een greep uit de laatste creaties showen. Want, lockdown, lange winteravonden, weinig anders te doen: het waren er nogal wat.
Lekker weg in eigen land
Lekker weg in eigen land, het was eigenlijk niet zo aan ons besteed. Of toch wel, maar dan bovenop alle buitenlandse tripjes die we maakten. Dat klinkt snobistisch, en dat is het ergens ook. Het gebrek aan buitenlandtripjes begint voelbaar te worden, dus daarom vierden we vakantie in Zuid-Limburg.
Lees verder “Lekker weg in eigen land”
Nieuw verfje
U ziet, de weblog is in een nieuw jasje gestoken. Ik wilde een nieuw blog schrijven, logde in, en bedacht me dat ik wat dingen aan het uiterlijk van de website wilde veranderen en voor ik het wist haalde ik de boel overhoop en was ik een paar dagen bezig. De bewuste blog bestaat dus nog niet, wel het verhaal over de nieuwe verf.