Nee, geen code om ruimteschepen te hacken, maar de naam van een stukje lange-afstandswandelpad. De etappe tussen Santpoort-Noord en Overveen van het Kustpad, om precies te zijn. Ik liep het stuk voor de vierde keer en het blijft me verbazen hoe mooi het is.
Eerst wat technische details; de route is 16 kilometer lang en loopt door de Kennemerduinen. Het is onderdeel van het Hollands Kustpad, maar waarschijnlijk bekender als NS-wandeling.
Er is niet één andere Law-etappe die ik zo vaak liep; de teller staat nu op vier keer. De eerste keer is jaren terug, toen ik met een vriendin een dagje wilde wandelen. De weersvoorspellingen waren bedroevend, maar de regen bleef uit en de duinen waren stil en grijs. Twee jaar terug werd de etappe onderdeel van een poging om in één dag van Haarlem naar Wijk aan Zee te lopen. Dat lukte, maar veel tijd om van de omgeving te genieten was er niet. Vogelmeer? Prachtig, maar we moeten door. De laatste twee keer liep ik het stuk met mijn moeder, die net zo van de duinen houdt als ik.
Eigenlijk is het idee van het pad simpel; loop vanaf station Santpoort-Noord de duinen door naar het strand, loop over het strand naar strandpaviljoen Parnassia en loop daar door de duinen naar station Overveen. Het pad heeft bovendien rood-witte markering. Toch is het opletten geblazen in de wirwar van kronkelende duinpaadjes, bossages en stuifzand. Een gps, routebeschrijving of app bieden uitkomst.
Het noordelijke pad richting het strand is begroeid met dunne, kromgewaaide bomen, terwijl de duinen om je heen steeds hoger worden. De klim naar het strand is een kuitenbijtertje, zeker voor Hollandse kuiten die geen hoogteverschil gewend zijn. Klassieke pauzeplek is het genoemde Parnassia, eigenlijk de enige horeca onderweg. Voor wie Parnassia de afgelopen jaren steeds verder zag afbladderen; de nieuwe eigenaar heeft niet alleen voor een lik verf gezorgd, maar ook voor een loket voor wandelaars die alleen een kop thee bij hun broodtrommel willen.
Het vervolg richting Overveen is opener en hoger. Op diverse plekken zijn uitzichtpunten op duintoppen, die natuurlijk beklommen moeten worden. Wie zijn kuiten begint te voelen kan dat laten, maar mist iets moois. In de buurt van Overveen wordt het pad langzaam voller met wandelende gezinnen en spelende kinderen. Overveen materialiseert zich vrij plots tussen de bomen. Wie wil kan doorlopen tot het station van Haarlem, maar in Overveen vertrekt ook een boemeltje die kant op. Nog leuker is het om neer te ploffen in het station van Overveen, waar eetcafé Klein Centraal is gevestigd.
Haarlem ligt vlakbij, Zandvoort is vanaf het strand te zien en de route trekt veel NS-wandelaars. Heel rustig is dit gebied niet, hoewel het weer voor een flinke variatie in de drukte zorgt. Wie deze etappe op een mooie zaterdag of zondag loopt, moet de wandeling met anderen delen. Wie eenzaamheid wil, wacht beter tot een grijze dag. Honden mogen niet mee, dat scheelt gespring, geblaf en gebedel als ik op een bankje een boterham eet.
Deze vierde keer was vast niet de laatste keer. Ik geniet er van om wandelend nieuwe plekken te ontdekken, maar bij wat mooi is keer ik terug. Dat deze route zo eenvoudig per trein bereikbaar is, maakt het extra aantrekkelijk voor een vrije middag. Kennemerduinen, tot ziens!