Terug in Tromsø! De stad waar ik in 2003 studeerde is alleen maar mooier, groter en levendiger geworden. Ik voel me nog steeds thuis als ik het accent hoor, al zal de rest van Noorwegen me daar om uitlachen. De sneeuw ligt inmiddels overal, de temperatuur is gezakt naar het vriespunt en gisteravond belandden we in een heuse sneeuwstorm.
Categorie: Blogs
Naar het noorden en terug, dag 7
Vergeet de grote fjorden in zuidwesten, de schoonheid van de kust van Nordland is verbluffend. Langzaam varen we een witte wereld in. De poolcirkel is gepasseerd, wat aan boord wordt gevierd met een soeplepel ijs in je nek en een borrel. Skol!
Naar het noorden en terug, dag 5
Hurtig is -ie niet, die rute, maar wel mooi en ze zorgen ook nog voor een goed bord eten. Vandaag stond er een lange stop in Ålesund gepland en we hadden geluk met het weer; het regende niet de hele tijd heel hard.
Naar het noorden en terug, dag 4
Inderdaad, het regende vandaag, en wel zo hard dat wij ons een museum in lieten spoelen. Maar meestal regende het niet of in elk geval net niet of net we genoten van Bergen. Terwijl ik dit schrijf ligt het volgende avontuur te wachten in de haven. Hurtigruten!
Naar het noorden en terug, dag 3
We zijn in Zuidwest-Noorwegen, dus het regent. Dat is zo standaard dat het niet erg is, je wordt er hooguit nat van. Vanmorgen hadden we zelfs even zon bij ons ontbijt, een waar genoegen na een nachtje schommelen.
Naar het noorden en terug, dag 2
Berk-weiland-boerderij-berk-heuvel-weiland… “Op zondag heel Jutland doorreizen, dat wordt een bijzonder prikkelarme dag”, voorspelde Maurits met de vakantie-Excel voor z’n neus. Dat viel eigenlijk wel mee, want voor wie oplet is altijd wel wat te zien.
Een goed geograaf…
In mei 2003, ik was 22, volgde ik het vak ‘Veldwerk Catalonië’, verplichte kost voor iedereen die in Groningen wilde afstuderen als Cultureel Geograaf. Of het vak nog bestaat weet ik niet, maar het zou nog steeds interessant kunnen zijn. Deze herfst was ik weer op de plek waar ik als student ook was. Er waren vooral heel veel meer mensen. Lees verder “Een goed geograaf…”
Memoires van een wandelaar, deel 5
‘Dit is wel BBB-gebied’, constateert N. De wandelroute voert over smalle asfaltweggetjes met links en rechts weilanden en akkers, en soms een boerderij met een paar grote nieuwe schuren. De weilanden zijn omzoomd met boomsingels, in de sloot kwaakt een kikker. ‘Zou die koe ook BBB stemmen?’ vraag ik. De koe loopt een paar meter met ons mee aan de overkant van het schrikdraad, tussen de achterpoten zijn nog geen uiers te zien. ‘De koe is te jong om te stemmen.’
Memoires van een wandelaar, deel 4
Veel mensen verwarren onderhoudsarme tuinen met onderhoudsvrije tuinen. Onderhoudsarme tuinen bestaan uit tegels of grind, met daartussen opschietend gras, plakken mos en een grauwgeel uitgeslagen Boeddhabeeld, soms gedecoreerd met wat vogelpoep. Inderdaad, arm aan onderhoud. Ik sla de hoek om, maar daar is het precies hetzelfde. Omdat de wijk waar ik loop in de late jaren zeventig gebouwd moet zijn, zijn er gelukkig heel veel hoeken om om te slaan.
Memoires van een wandelaar, deel 3
Als je wilt weten wat Nederlanders vinden, moet je op hun ramen kijken, waarschijnlijk op het grote raam van hun woonkamer. Dat raam is een soort dorpsomroeper, maar dan in volle stilte. In het dorpje waar ik liep was men eensgezind; er mocht geen vaste dijk komen, las ik raam na raam. De postertjes waren vrolijk geel, wat de grauwe lentedag iets fleurigs gaf. Verder bestonden ze uit beminnelijke huisvlijt; net iets te kleine fotootjes om de tekst te ondersteunen, vergezeld van een net iets te wijdlopige tekst in Arial. Zelfs in deze contreien was doorgedrongen dat je zoiets liever niet in Comic Sans doet. Ik keek naar links. Daar was een muurtje langs de weg, met daarachter een brede, kolkende rivier. Een muurtje, geen dijk dus. Als ik zou struikelen, zou ik in de rivier vallen. Ik vond het te koud om te struikelen.