‘Samuel! Help!’
Vlak nadat ik neerkwam proefde ik een umami-achtige smaak in mijn mond. Bloed.
Daarna was er niets meer.
In een zomer waarin niets leek te mogen waren er genoeg mazen in het net. Julius had een tent, ik ook. Annika mocht de sloep van haar ouders lenen, als we zelf zouden lappen voor de brandstof en de boot weer enigszins schoon zouden inleveren. Tibo zorgde voor een barbeque, Samuels bijdrage bestond uit gepiep over afstand houden.
Maar wat wil je dan, Samuel? Thuisblijven? De hele zomer?
Het was nog een hele puzzel om alle zooi in de sloep te passen. Het ergste was dat Annika met haar hemelsblauwe rolkoffer kwam aanzetten. ‘Dzjiezus, mens’, riep Tibo. ‘Ga je daar ook mee naar Lowlands ofzo?’ Annika schudde haar krullen en viste een blikje Radler uit het vat ijswater dat de jongens naar het midden van de sloep hadden gesjouwd.
De sloep heet om mij onduidelijke redenen ‘Mercury’. Volgens mij plakken ze die fantasieloze namen er in de fabriek op, om te voorkomen dat de eigenaren er iets lijzigs als ‘Tante Catootje’ op schilderen. Maar eerlijk is eerlijk, het is best tof, zo’n dagje op het water. Lekker zonnetje, Katy Perry op de speakers, drankje erbij, zak chips. Annika en ik lagen te zonnen op de bankjes aan de zijkant, Samuel had zich op de boeg genesteld met een lauw biertje.
Julius had best een idyllisch kampeerplekje uitgezocht. Eigenlijk is het een weiland van zijn oom aan het water, maar pal naast een strand-achtige plek met een uitkijktoren voor vogelliefhebbers en dat soort lui. We zetten de tenten op en installeerden de barbecue. Onze slippers knersten in het grind. De tante van Julius was zo lief om een berg koude spiesjes en ander spul voor op de barbecue te brengen en nou ja, nog meer bier. ‘Ah joh, pils doet niks’ riep Tibo. ‘Die alcohol zeik je weer uit voordat het je hersens bereikt.’
Samuel was de enige die zijn handen desinfecteerde voordat hij zijn tanden in een spiesje zette.
We wisten allemaal dat Tibo Annika wil. Gooi er een paar biertjes in, en hij gaat de clown uithangen om indruk te maken. Deze avond dus ook. Toen we de barbecue hadden leeggevroten dacht hij het ding uit te maken door er een grote emmer water overheen te storten. Het leverde voornamelijk een hoop stoom op, maar de perfect gestookte barbeque waar hij een half uur eerder nog zo trots op was, krijg je niet zomaar uit. Er popte onmiddellijk een nieuw plan in zijn zatte brein op.
De uitkijktoren is na vijf uur gesloten volgens het bordje, maar voor vijf mensen die elkaar kennen uit de klimhal is een hekje geen probleem. Het uitzicht over de plas was prachtig. Even waren we stil. Toen slingerde Tibo zijn linkerbeen over de balustrade van de toren en klom lenig naar het dak. ‘Zoooo, dit zijn pas views!’ Julius en Annika klommen achter hem aan, Samuel wachte op afstand terwijl ik bij de balustrade stond.
Annika is meer van de korte broekjes, ik draag in de zomer graag jurkjes. Ik zette mijn voet op de balustrade en wilde de drager van het dak grijpen.
Ik greep mis.
Mijn rok haakte achter een spijker. Terwijl ik achterover over de balustrade klapte, zag ik Samuel naar voren springen. Hij kwam anderhalve meter tekort.