Tien jaar geleden maakten telefoons hooguit foto’s waarin je de pixels kon tellen. Mijn telefoon kon foto’s maken, maar ik bezat ook een Canon met een rolletje er in. Een filmrolletje, bedoel ik. Het ding maakte prima foto’s, maar ik wilde meer en de afdrukkosten liepen uit de klauw. Daarom kocht ik een Sony Alpha 300 met een Tamron 18-200 mm lens. Tien jaar lang reisde de camera met mij mee de wereld over. s’Avonds had ik vaak een lamme schouder van de zware cameratas, maar de foto’s waren echt mooi. Ook al verdien ik eigenlijk mijn brood als redacteur, de foto’s waren soms meer dan welkom bij de verhalen die ik schreef.