Omdat we er niet genoeg van kunnen krijgen zitten we vandaag weer op een boot, de Viking Glory naar Stockholm. Eigenlijk was het bezoek aan Turku veel te kort, wie had dat gedacht. En nee, we hebben nog geen tax free drank ingeslagen.
Natuurlijk konden we zelf iets eenvoudigs koken in het hostel gisteravond, maar in de stad eten is leuker, dus pakten we de bus naar het centrum. De meeste sneeuw was in het middagzonnetje half gesmolten en nu begon de stad langzaam tot een ijsbaan te bevriezen.
De keuze was gevallen op Koulo, een brouwerij annex eetcafé. Het bleek een schot in de roos. Koulo zit in de prachtig opgeknapt oud schoolgebouw met mooi authentiek meubilair en een gezellige sfeer. In tegenstelling tot veel Nederlandse horeca stoorde de muziek niet, maar kon je er een normaal gesprek bij voeren. Het bier bleek heerlijk, het eten ook, en het personeel was nogal Fins, maar bedoelde het allervriendelijkst. “Je denkt eerst dat je iets verkeerd hebt gedaan, maar daarna kom je er achter dat ze allemaal zo zijn.” was Maurits’ commentaar.
Bij de tweede halve liter besluiten we dat we vaker naar Turku willen (nog een keer Koulo! En het Maritiem museum! En, en…), en dat we meer van dit land willen zien. We Googlen alvast wat Finse fietsroutes.
In de ochtend maakt de wekker ons wakker, maar gelukkig niet al te vroeg. Tijd om te ontbijten. Ik reken alvast op een standaard-hostelontbijt (toast, margarine, goedkope jam en conflakes in magere melk), maar er staat een keurig buffet voor ons klaar, inclusief diverse soorten brood, fruit en karjalanpiiraka. Ik begin met een bordje havermout, net als thuis.
We checken uit en lopen naar de Viking Glory. Het vriest nog steeds en er staat een kraakhelder zonnetje, dus ik maak nog een paar foto’s van het kasteel. Totale wandeltijd: tien minuten. De Viking Glory is al van ver te zien. Het is een van de grootste veerboten ter wereld.
In de terminal staan een paar self-incheckautomaten en even later hebben we onze boarding cards. De overtocht naar Stockholm duurt een uurtje of elf. We deden ‘m al eens als nachtboot, maar kozen nu voor overdag in de hoop op ijs op de Oostzee. Daarvoor is de lente echt al te ver op weg, maar ook zonder ijsschotsen is het stuk door de Finse scherenkust prachtig. Er drijft in elk geval een klein vliesje ijs op het water bij vertrek. We vergapen ons aan de honderden kleine eilandjes waarmee dit gebied bezaait is. Een klein bol rotsje duikt weg en komt even verderop weer boven water. Zeehond!
Voor Finnen is dit behalve veerboot ook een drankenhandel. Zodra we de internationale wateren bereiken gaat de tax free-shop open en kan men inslaan. Het cliché wil dat de Finnen steekwagentjes meenemen. Dat doen ze niet allemaal, de meesten houden het bij een iets beschaafder ogende rolkoffer. Wij moeten het wonder der goedkoopte ook maar eens aanschouwen, maar de whisky is in Nederland toch echt stukken goedkoper dan aan boord. Overigens kun je de drank ook al vooraf bestellen, dan staat het alvast voor je klaar.
Wie mee wil met deze overtocht moet verplicht een hut boeken, ook al slaap je er niet. Het wordt een soort privé-lounge. Het lunchbuffet was prijziger dan de hut, maar dat is dan ook echt prima, en we eten onze buikjes rond. De wijn is zoals dat hoort uitermate goor, het bier is gewoon Lapin Kulta en daar is eigenlijk niets mis mee.
We maken een wandelingetje aan dek voor de spijsvertering, terwijl de Åland-eilanden naderen. Die vallen niet onder de douane-unie van de EU, en het is dan ook niet verbazingwekkend dat deze varende drankenhandel in Marienhamn geregistreerd staat.
Get schip legt aan in Marienhamn, officieel om te zorgen dat deze eilandengroep een noodzakelijke verbinding heeft. Een flink deel van het passagiersbestand staat al klaar om uit te stappen, en gelijk weer in te stappen op de Viking Grace, die in de tegenovergestelde richting vaart. Voor wie zich afvraagt hoe dat er uitziet, twee van deze monsters in een klein Fins haventje; in de ultramoderne haven van Marienhamn passen vier van deze monsters naast elkaar.
Marienhamn ziet er vanaf het schip weinig aantrekkelijk uit, de rest van de eilandengroep des te meer, maar dan wel in de heerlijke zomers van het Oostzeegebied. Nu waaien we zowat uit onze jassen.
De rest van de middag brengen we hangend, lezend en wandelend over het schip door. Er zijn nauwelijks passagiers, maar het door Viking Lines aangekondigde vermaaksprogramma wordt minutieus uitgevoerd. In de lounge draait een dj de groeven uit de plaat voor een handvol ongeïnteresseerd naar buiten starende mensen. Hij kan waarschijnlijk net zo goed de Lambada op de herhaling zetten en aan de bar bier gaan hijsen. Pas in de vroege avond, Zweedse tijd, komen we aan in Stockholm. Morgen nog een dagje bij de Zweden en dan volgen de laatste etappes naar het zuiden. Nou ja, we beginnen Charly’s kattenstreken ook wel een beetje te missen.
Voor de statistieken:
treinen: 9
boten: 3 (+ 1 niet-verplaatsend exemplaar)
bussen: 13
trams: 2