Hoe goed slaap je in een nachttrein? De Finse spoorwegen trekken het gemiddelde beslist omhoog. Met niet eens zo heel slaperige koppen trokken we Turku in. In elke vakantie hoort minstens een kasteel. En; we slapen vanavond weer op een schip, maar dit verplaatst zich niet.
Nachtelijk rangeerwerk is nooit goed voor je nachtrust, maar de Finse bedden aan boord zijn in elk geval lang, breed en stevig genoeg, en je kunt je bril en je telefoon ook nog veilig naast je hoofd leggen. We hebben slechter geslapen in treinen, maar de koffie en thee bij het ontbijt (bijboeken, maar echt prima) zijn hard nodig. Ik vind de matrassen trouwens te hard, Maurits is het enorm niet met me eens.
Als eerste gaan we onze grote rugzakken droppen. Vanavond slapen we weer op een boot, maar deze verplaatst zich nu eens niet. De Borve is in 1960 gebouwd als cruiseverbinding tussen Turku en Stockholm en ligt nu in de haven van Turku als hostel. Praktisch: dichtbij het laatste station van de nachttrein en dichtbij ons vertrekpunt voor morgen.
Als we onze rugzakken willen afgeven blijken we al in onze kamer te mogen. Handig! Aan boord is bijna niks veranderd; zelfs de lampjes naast onze bedden zijn authentiek en het badkamertje is een piepklein scheepsbadkamertje. Het schip kijkt uit over de hippe nieuwbouw in het havenkwartier en ligt naast de museumschepen van het Maritiem museum, geen verkeerde plek.
Omdat het nog vroeg in de ochtend is wandelen we rustig Turku in. Toen we deze reis inplanden vroeg Maurits me waarom ik zo nodig naar Turku wilde, maar de Finse havenstad heeft een hoop moois; van een kasteel en een kathedraal tot een goed uitgerust winkelcentrum. Maar we beginnen met een extra bak koffie en thee in een zeer Fins ogend cafeetje dat gerund wordt door een zwijgzaam ouder echtpaar en een chihuahua in een rokje. Ik heb nu al het idee dat we in een film van Aki Kaurismäki zijn beland, maar de vloeibare cafeïne is prima.
Of Turku mooi is, is moeilijk te zeggen. De stad brandde in 1827 vrijwel volledig af, werd in 1940 door de Sovjets gebombardeerd en in de jaren vijftig enthousiast herbouwd. Het resultaat is een mix van oude houten huizen in zeer diverse staat, hypermoderne nieuwbouw en een hoop jaren vijftig-architectuur, waaronder Plattenbau die je eerder bij de oosterburen zou verwachten. Dat alles is in een rechttoe-rechtaan geblokt stratenpatroon geperst en het resultaat is in elk geval eh, eclectisch.
We slenteren wat door het centrum en strepen mijn wensenlijstje af (Nordqvist-thee, salmiakchocola en elke keer dat ik in Finland ben een nieuw Moomin-boek). Er heeft vannacht gesneeuwd en alles is bedenkt met een vers wit laagje. Vooral de aanblik van de oude panden aan de rivier de Aura is prachtig.
Er staat nog een oude markthal, de erg doet denken aan de Vanha Kauppahalli in Helsinki, maar dan met minder toeristenmeuk en minder prijzig. De stalletjes zijn gevuld met de heerlijkste etenswaren en onze magen rammelen. We knabbelen alvast wat verse karjalanpiiraka weg en kiezen uiteindelijk voor een lunchtentje vol verse broodjes dat wat oud treinmeubilair als zitplaatsen heeft. He, zei u iets over treinnnerds? Maar het eten is echt heel erg lekker.
Omdat de voeten moegeslenterd zijn pakken we de bus naar het kasteel. De buitenkant is prachtig, de entree een tikje prijzig. Ach, we willen het kasteel zien, het is vakantie, dus doe maar. Voor wie verder ooit in Turku is en aarzelt; het kasteel is prachtig en het is echt enorm. We hebben het niet opgemeten, maar we vermoeden dat we binnen het gebouw een kilometer hebben gelopen. Op het laatst slaat de vermoeidheid toe en besluiten dat het welletjes is. Gelukkig staat het kasteel tegenover het hostelschip. Misschien moeten we even een uurtje slaapgebrek inhalen.
Flickr is bijgewerkt, met de foto’s uit het hoge noorden en van vandaag.
Voor de statistieken:
treinen: 9
boten: 2 (+ 1 niet-verplaatsend exemplaar)
bussen: 13
trams: 2