Groeten uit… nee, niet uit Fukuoka, zoals het plan was, maar uit Hiroshima. Het spoorwegnetwerk in het zuiden en westen van Japan is platgelegd wegens een tyfoon. Jazeker, de tweede van onze vakantie.
De ochtend begon met ontbijt en cadeautjes. Maurits kreeg onder andere een t-shirt met z’n lievelingsshinkasen er op. In dit treintjesgekke land zijn dat soort dingen gelukkig te regelen. Gefeliciteerd lief!
We pakten de laatste spullen in onze tas en namen afscheid van het fijne uitzicht vanaf ons balkon, waar ik gisteravond nog wat had staan prutsen met mijn nieuwe camera (resultaat bovenaan deze blog). We namen de trein naar Shin-Osaka en sloegen nog wat tijd dood op een mudvol station. Blijkbaar wilde half Osaka vandaag op reis.
Ons plan om stoelen naast elkaar te veroveren konden we wel vergeten, maar het leek nog steeds een comfortabele reis te worden met zachte stoelen, veel beenruimte en beiden een smakelijke ekiben. Na een uurtje royaal boven de 200 km per uur door Japan wakkeren bleef onze trein opeens midden op het platteland staan. Buiten wapperden de boomtakken dreigend naar ons.
Er raast weer een tyfoon door deze contreien, weliswaar niet recht over Japan, maar dichtbij genoeg om een flinke portie wind te verzorgen. Er waren wat takken op de trein gewaaid en de bovenleiding moest gecontroleerd worden. Na een tijdje kwam de trein weer in beweging, en net toen ik me afvroeg of het allemaal niet wat veel heisa was, bleven we nog een keer stilstaan, waarbij ook een deel van de stroom uitviel. Uiteindelijk bereikten we met veel horten en stoten Hiroshima, alwaar onze trein werd opgeheven.
Hiroshima was in de plannenmakerij gesneuveld wegens tijdgebrek, maar nu we er toch waren boekten we een nachtje hotel. No way dat we hier binnen redelijke tijd weg zouden komen en ons stekkie in Fukuoka beloofde geen kosten in rekening te brengen op vertoon van een Officieel Bewijs dat onze trein uitgevallen was.
Nadat we onze spullen gedumpt hadden zochten we de tropische hitte op straat op. Buiten waaide het dusdanig dat ik geen hamsters onbeheerd zou laten buitenspelen, maar bepaald niet het niveau waarop we in Nederland treindiensten opheffen. Af en toe viel er wat regen, een welkome afwisseling op het tropische geplak.
Hiroshima, iedereen denkt aan de atoombom die hier op 6 augustus 1945 de stad verwoeste. Het is een normaal functionerende Japanse stad, met trams, veel lelijke flats (maar dat hebben alle Japanse steden) en ruim een miljoen inwoners. In het centrum staan geregeld bordjes met de schade en gruwelen van de betreffende locatie.
Wij liepen naar het Peace Memorial park, waar de resten van de Genbaku Dome staan, samen met een aantal monumenten om de slachtoffers te herdenken en de hoop op vrede uit te spreken.
Het park trekt de volle doos van Pandora aan emoties open. Het maakt het kwaad van de mensheid voelbaar, maar ook de hoop.
Stil verlieten we het park en namen de tram naar ons hotel.
Maurits mocht deze avond natuurlijk kiezen wat we aten, en de keuze viel op een barbecue-restaurantje op de hoek. Het was een prettig traditioneel tentje, waarbij de bar waar de meeste gasten aan zaten direct tegen de grote bakplaat van de kok aan stond, en al het lekkers direct voor onze neus werd bereid. We hebben genoten van alle spiesjes, groenten en okonomiyaki, met een lekker koud Japans biertje erbij.