‘Heeft de proloog ook een tijdrit?’ vroeg een vriend vlak voor vertrek. Ja dus; we moeten voor vier uur s’middags bij de ferry in IJmuiden zijn. Of dat is gelukt? Ja, makkelijk, concluderen we met 54 kilometer in de benen. Welkom op wat misschien wel mijn lievelingsferry is. De Aperol Spritz staat al voor mijn neus.
Gisteravond gingen we naar The North, verplichte kost voor alle Schotlandliefhebbers en een goed begin van een Schotse vakantie. We hadden een late filmvoorstelling, rolden pas na twaalven ons bed in en profiteerden alvast van een ochtend zonder wekker. Dan: ontbijt, laatste dingen inpakken, Charly platknuffelen en wegwezen.
Over de route naar IJmuiden kan ik kort zijn; die kennen we wel. Dat neemt niet weg dat het mooi is, zeker als we na Noordwijk de duinen in fietsen. De duinen blijven tot vlak voor IJmuiden, waardoor we een bijna on-Hollandse 172 meters klimmen. Hier aan daar ligt een herkauwende Schotse Hooglander in de schaduw. Prima voorbereiden op wat er voor ons ligt. Onderweg lunchen we in het station van Overveen, ook al een klassieker.
De zon staat hoog aan de hemel, en ondanks de zeewind lopen de zweetdruppeltjes over onze ruggen. In IJmuiden ploffen we op een terrasje voor een biertje. Alcoholvrij, want voor de douane verschijnen met bieradem lijkt ons, zelfs op een ferry met een reputatie in feestgedruis, toch niet zo’n goed idee. Ik check de weerapp. ‘Leiden volgende week een graad of 26, Castlebay 14.”
“We doen iets goed,” antwoordt Maurits.
Die douane valt mee. Men heeft hier een prettige gewoonte om fietsers voor te laten, en voor we het weten lopen we met onze fietsen aan de hand de buik van de ferry in. Die laten we onder de kettingsloten en sjorbanden achter, wij spoelen de lagen zweet en zonnebrand af in de hut, om daarna voorzien van nieuwe zonnebrand het dek op te zoeken.
Of we plannen hebben voor vanavond? Het buffet leegeten natuurlijk. En wie weet is er iets dat moet doorgaan voor disco, of een vermakelijk slechte artiest van c-garnituur die publiekelijk een gitaar mishandelt. Of het beste van alles: bingo. Maurits won ooit de bingo aan boord van deze ferryverbinding. De prijs; een flink bedrag in vouchers, te besteden aan boord. Dat was niet heel moeilijk; we kochten als eerste een behoorlijke fles single malt whisky voor thuis, de rest van het geld werd omgezet in cocktails voor ons gezelschap. Zo komt het dat er een foto bestaat van Maurits met een iets verhit gezicht, en twee flinke pitchers groene vloeistof in zijn handen.
Vanavond weer? We gaan het zien. Misschien schrijf ik er zelfs over.
Fijne vakantie.