Hebridian Way; Lochboisdale – Bayhead

86 Kilometer mist, veen, water, heuvels en zon – wat een dag. De lucht van zee, turfvuur en bloeiende heide, en achter elke bocht weer een verrassing. Vijf eilanden in een dag, en vanavond slapen we in een turfhutje tegenover een slapende reus.

Gisteravond aten we in het hotel in Lochboisdale, een klassiek Schots hotel dat betere tijden heeft gekend, te zien aan de versleten Chesterfields en de eetzaal uit een van de mindere jaren van de vorige eeuw. Het was verdacht rustig voor een avond in augustus. Het eten was heerlijk, het personeel aardig en de whisky uitstekend, dus we hopen voor ze dat de rest van de gasten nog van de ferry van half tien zou rollen. Dat hebben we niet afgewacht, het rode autootje van onze gastheer Andy bracht ons de heuvel op, naar ons bed.

Vanmorgen zorgde Andy voor een prima full cooked breakfast, met eieren van eigen kip, en de black pudding waar Maurits dol op is en waar ik opeens heel enthousiast vegetariër van wordt. Geen zorgen, er lagen vega-worstjes op mijn bord.

De wind blaast uit het zuiden, en wij moeten min of meer naar het noorden. South Uist toont zich door alle leegstand een tikje troosteloos, gebouwen die wel in gebruik zijn worden hier vaak gemaakt van geschilderd beton, verweerd in de harde wind waar niet tegenop te schilderen valt. Alleen de voet van Beinn Mhór is te zien, de rest van de berg verdwijnt in de mist, die steeds meer terrein wint. De ruïnes van Borve Castle staan er spookachtig bij. “Typisch Schotten, om een kasteel te bouwen en het daarna in de fik te steken,” zegt Maurits.

South Uist eindigt met Lovats supermarket, een betonnen schuur zonder enige concrete aanwijzingen voor een nabijgelegen dorp. We halen bananen en Irn Bru, en omdat er net iemand voor een goed doel zelfgebakken cake staat te verkopen, ook maar brownies. We houden pauze op een bankje naast de supermarkt.

Het volgende eiland heet Benbecula, en is nog vlakker dan South Uist. Langs de weg staan boerderijen, soms een huis of een winkel. De mist is inmiddels veranderd in zwevende druppels en ik neem me heilig voor om nu echt eens ruitenwissers voor op mijn bril uit te vinden. Zelfs met een omweg om niet over de hoofdweg te rijden zijn we het eiland zo over. We stoppen bij de North Uist Distillery, die gek genoeg op Benbecula staat. Het is een jong bedrijf, de eerste whisky is nog in de maak, een zeker bedrijfsrisico; wat als dat het tien jaar gekoesterde vocht naar aftandse eikenhouten schrootjes met gootsteenontstopper smaakt? We beloven om over zes jaar te komen proeven en nemen een miniflesje gin mee voor vanavond. Die is al op smaak.

Grimsay is de volgende en bestaat uit bloeiende heide en heuvels. Midden in de leegte staat een dorpshuis met een bakkerij, winkel en visitors center. Op een eilandje waar niet zoveel is, is alles-in-een vaak de oplossing. We maken ons lusje over Grimsay af over een weggetje waar voornamelijk schapen zitten.

Eindelijk breekt de zond door de wolken en North Uist laat zich van zijn beste kant zien. Het lukt ons om het weggetje naar Baile Siar te vinden, dat met een dijkje met North Uist verbonden is. De weg op het eiland loopt dood, en eigenlijk is er ook niks, behalve een paar boerderijen, maar we hebben nu wel mooi vijf eilanden in een dag gereden. We maken een paar foto’s, waaronder een van de met breiwerk versierde eilandbrievenbus, en rijden terug naar North Uist.

Door alle extra stukjes is de dag tien kilometer langer dan gepland, maar dat gaat prima met de wind vol in de rug. Opeens kunnen we bij elke heuveltop kilometers ver kijken over een land waar nooit helemaal duidelijk is wat water, moeras of land is, vol rollende groene heuvels en witte schapenvachtjes.

Het eindpunt is Bayhead, waar een aantal houten campinghutjes met tufdaken naast een verbouwde schuur staan. Een van de hutjes is voor ons. Beheerder Duncan wijst ons op de slapende reus in de heuvels. De zon komt morgen op bij zijn knieën. Vanavond kijken we uit op een reus en een weiland vol bloemen en Schotse hooglanders. En hoera, het waait te hard voor midges.